تأثیر گروه حمایتی همتایان بر ارتقای سطح سلامت جسمی بیماران مبتلا به نارسایی کلیه تحت درمان با همودیالیز

مقدمه: بیماران تحت درمان با همودیالیز دچار عوارض جسمانی فراوان و در نتیجه کاهش کیفیّت زندگی می باشند. گروه های حمایتی همتایان ازجمله حمایت های اجتماعی است تا افرادی که تجربه های مشابهی دارند راهبردهایی را به یکدیگر ارایه دهند که منجر به بهبود کیفیّت زندگی آنان گردد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده با دو گروه مداخله و کنترل بر روی 55 بیمار تحت همودیالیز در بیمارستان واسعی سبزوار سال 1392 انجام گرفت. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود. به مدّت 8 هفته جلسات 2 ساعته جهت گروه مداخله برگزار شد. موضوع جلسات بر اساس مشکلات جسمی به دست آمده از نیاز و علاقه بیماران بود. ابزار پژوهش پرسشنامه، اطّلاعات دموگرافیک و بخش عملکرد جسمی پرسشنامه کیفیّت زندگی بیماران دیالیزی (kdqol-sftm) بود. جهت آنالیز داده ها از آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزارspss نسخه 18 استفاده شد. سطح معنی داری با ضریب اطمینان 95درصد (05/0>p) بود. یافته ها: شرکت در گروه همتایان باعث ارتقای سطح عملکرد جسمی بین دو گروه مداخله و کنترل در بیماران تحت همودیالیز شده است (0001/0>p) و اختلاف معناداری در گروه مداخله بین امتیازهای وضعیّت سلامت جسمی قبل و بعد از شرکت در گروه همتایان وجود داشت (0001/0>p). بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش می توان با تشکیل گروه همتایان در بیماران تحت همودیالیز، وضعیت سلامت جسمی آنها را نیز ارتقا دهیم که در نهایت ارتقا کیفیت زندگی بیماران را به دنبال دارد.